دانلود فیلم Castaway on the Moon 2009

Thomas 1403/05/01

داستان مردی که توی یه جزیره کنار رودخانه هان سرگردان میشه و حالا باید اونجا دوام بیاره. چنین سناریویی توی فضای غربی میشه فیلمی مثل Castaway با بازی تام هنکس و با روتینی که میشه درونش رو کم و بیش پیش بینی کرد؛ تقلاهای اون شخص نجات یافته برای کنار اومدن با وضعیت جدید و یاد گرفتن مهارت های مختلفی که حالا بهشون نیاز داره. و خب همیشه این سوژه «مرد دور افتاده و گیر افتاده در جزیره» دیدنی هستش و آدم حتی از کسل کننده ترین فیلم دارای این سوژه هم به راحتی خسته نمیشه. ولی نسخه آسیای شرقی همیشه چیزهای اضافه تری برای ارائه داره که شما پیش بینی نمی کنید؛ کم و بیش گاها افکار مریضی رو ممکنه توی یه اثر این شکلی ببینیم و اینکه صحنه‌های حال بهم زن و یا جسورانه‌تری رو از لحاظ تقابل اون شخص با طبیعت رو شاهد خواهیم بود که توی این فیلم هم همینطور بود. من چند جا واقعا دلم خواست با وجود کنجکاوی بیخیال دیدن ادامه فیلم بشم ولی باز سعی کردم تمام وجودم رو برای یافتن تحمل برای دیدن بعضی صحنه‌ها از درونم بیرون بکشم و پای کار بمونم. هر چه که بود تا آخرش موندم ولی این حقیقت که همیشه آسیای شرقی مایله پا رو چند قدم جلوتر ببره و پاستوریزه بازی رو کنار بذاره هم جالب توجه هستش. (مقداری اسپویل جزئی) نه که بد باشه و نه که واقع گرایانه نباشه ولی حالا نیاز نبود اینقدر به مدفوع بپردازیم و یا مثلاً تو اون صحنه بی لباس رقصوندن بخش اهم اهم بدنِ شخصیت اصلی واسه مردم اون سمت رودخونه و چیزای حال بهم زن دیگه بپردازیم. می دونم و درسته که آدم توی تنهایی به سرش میزنه و کارایی می‌کنه که معمولا انجام نمیده و حتی شاید از شخصیتش به دور باشه ولی بهرحال ترجیح میدادم فضا پاستوریزه تر باشه. چون من فکر می کنم فیلم منظره خوبی داشت و داستان هم بدک نبود و میشد باهاش حس خوبی گرفت. احساس عاطفی و قشنگی گرفت و بجای پرداختن به چیزای تهوع آور، به ملایمت بهتری تمرکز می کردیم. ولی خب، اون منم که ملایمت و آرامش دوست دارم. بهرحال هرچه که بود فیلم ریتم خودش رو داشت و نویسندگان ابایی از به رخ کشیدن صحنه های این شکلی نداشتن. کلا فیلم خوبی بود و ارزش یکبار دیدن رو داشت. بازی ها هم بدک نبودن، خصوصا شخصیت اول که خوب توی قالب نقش کیم سئونگ فرو رفته بود و میشد حسابی باورش داشت و باهاش همراه شد. بازی دختر داستان رو خیلی نپسندیدم و پایان بندی هم به نظرم معمولی بود و چیز شگفت انگیزی نبود. (6/10)